ERENLER -9

KUL HİMMET ÜSTADIM   Kul himmet’in kendisidir. Ustası Pir Sultan’ı anmak için söylediği şiirlerinde Kul Himmet Üstadım mahlasını kullanır. [81] Kaynak: Otyam, A. Tevfik; Bektaşiliğin İçyüzü, Karacan Yay.1984.s.189-193   Bir Dost Bulamadım Seyyah oldum şu alemi gezerim Bir dost bulamadım gün akşam oldu Kendi efkarımla okur yazarım Bir dost bulamadım gün akşam oldu Bilmem amelimden yoksa özümden Ah ettikçe yaşlar gelir gözümden İki elim kalkmaz oldu dizimden Bir dost bulamadım gün akşam oldu Bozuk şu dünyanın düzeni bozuk Tükendi daneler kalmadı azık Yazıktır şu geçen ömrüme yazık Bir dost bulamadım gün akşam oldu Kul Himmet Üstadım ummana daldım Gelenden geçenden haberin aldım Mecnun oldum şallar geydim dolandım Bir dost bulamadım gün akşam oldu (Farklı son iki dörtlük) İki elim kalkmaz oldu dizimden Ah ettikçe yaşlar gelir gözümden Kusurumu gördüm kendi özümden Bir dost bulamadım gün akşam oldu Kul Himmet Üstadım ummana dalam Gidenler gelmedi bir haber alam Abdal oldum şallar giydim bir zaman Bir dost bulamadım gün akşam oldu Kul Himmet Üstadım Bazı kaynaklarda Pir Sultan mahlaslı olarak da geçen deyiş son iki dörtlüğü farklı olarak da söylenmektedir. Erzincan yöre ve Nurettin Dadaloğlu kaynaklıdır.   Altının Kadrini Sarrafı Bilir Altının kadrini sarrafı bilir Açılmaz dükkanlar pazar mı ola Salını salını sevdiğim dilber İrakipler hile sezer mi ola Seyreyledim yanağının alını Ememedim leblerinin balını Ayağına giymiş sırça nalını Sevdiğim salınıp gezer mi ola Yüce yüce yerlerine çıkınca Ak ellere al kınalar yakınca Sevdiğimin dal boynuna bakınca Aşığın bağrını ezer mi ola Yüce yüce yaylaları yaylasam Her güzelin bir ismini söylesem Yalvarıp yakarıp gönlüm eylesem Göğsünün bendini çözer mi ola Kul Himmet Üstadım kendi halinde Bir güzel sevmişim halkın dilinde Katipler oturmuş kalem elinde Sevdiğim ismini yazar mı ola Kul Himmet Üstadım Bugün Bize Pir Geldi 3 Pir bugün bize geldi Gülleri tazeledi Kamberin önü sıra Ali Mürteza geldi La ilahe illallah Hak lailahe illallah Ali Mürteza mahım Yüzüdür kıblegahım Miraçtaki Muhammed Alemde padişahım La ilahe illallah Hak lailahe illallah Padişahım yaradan Okur aktan karadan Ben pirden ayrı düştüm Yüz yıl geçti aradan La ilahe illallah Hak lailahe illallah Aramı uzattılar Yarama tuz attılar Bir kul geldi Fazlı`ya Bedestanda sattılar Sattılar bedestanda Ses verir gülistanda Muhammed`in hatemi Bergüzar bir aslanda Aslanda bergüzarım Pir hayalin gözlerim Hep hasretler kavuştu Ben hala intizarım İntizarım çekerim Lebleri bal şekerim Ben pirden ayrı düştüm Gözyaşımı dökerim Keşiş kurban eyledi Kafirler kan eyledi Gökten indi melekler Yerde figan eyledi Figan eder melekler Kabul olsun dilekler Yezit bir dert eyledi O dert beni helaklar Yezit bir dert eyledi Melekler vird eyledi Pirim bir şehir yaptı Kapısın dört eyledi Dört eyledi kapusun Lal-ü gevher yapısın Yezit şehit eyledi İmamların hepisin Hasan`a ağu verdiler Hüseyin`e nice kıydılar Zeynel ile Bakır`ı Bir zindana koydular Zindan da bir ezadır Cafer yollar gözedir Caferin de bir oğlu Kazım Musa Rıza`dır Taki Naki ağlarım Gözyaşımla çağlarım Şah Askeri Mehdi`yi On ikiye bağlarım On ikidir katarım Türlü meta satarım Yüküm Lal-ü gevherdir Müşteriye satarım Satarım müşteriye Kervan kalkıp yürüye Cebraili huş eyledi Cennetteki huriye Cebrail huş eyledi Hatırın hoş eyledi Kanat verdi kuluna Havada kuş eyledi Kuş eyledi havada Gezer dağda ovada El kaldırmış melekler Saf saf durur duada Kul Himmet Üstadım Kaynakta sözler Kul Himmet Üstadım adına kayıtlı olmasına rağmen, repertuvarda son dörtlükte Hatai tapşırması var. Kul Himmet Üstadım`da bu sözler 26 dörtlüktür.   Böyle Ayrılığı Gören Var M`Ola Başına gelmişe bir yol danışam Böyle ayrılığı gören var m`ola Bir dertli bulam da derdim bölüşem Böyle ayrılığı gören var m`ola Aşıklar kalemi böyle yazıldı Ciğerciğim bölük bölük ezildi Sinem şerha şerha oldu üzüldü Böyle ayrılığı gören var m`ola Aşıklar bağrımı yaralı kodu İrakipler her yerde hasmınım dedi Ferhat`ı Şirin`den ayıran cadı Böyle ayrılığı gören var m`ola Hak Muhammet Ali bilir halimden Bülbül vaz gelir mi gonca gülünden Ayrılığı zor demişler ölümden Böyle ayrılığı gören var m`ola Kul Himmet Üstadım haller nic`oldu Ah ettim irakip belasın buldu Sevdiğim dağların ardında kaldı Böyle ayrılığı gören var m`ola Kul Himmet Üstadım   Dün Gece Seyrim İçinde 2 Dün gece seyrim içinde Ben Dedem Ali`yi gördüm Eğildim niyaz deminde Ben Dedem Ali`yi gördüm Kızıl güller deste deste Bergüzar yolladım dosta Üç ulu mihmandan üste Ben Dedem Ali`yi gördüm Aslanlar gizli meşede Üç çerağ yanar şişede Yedi iklim dört köşede Ben Dedem Ali`yi gördüm Cennet kapısında duran Kilidin mührü Kur`an Yezide kılıcı vuran Ben Dedem Ali`yi gördüm Kul Himmet Üstadım düşkün Yüce dağlar coşkun coşkun Cümle memleketlerden üstün Ben Dedem Ali`yi gördüm Kul Himmet Üstadım Kul Himmet sözleriyle benzer ancak birkaç küçük değişiklik vardır. (Hasan Yalıncaklı, Kul Himmet Üstadım, Hayatı, Şiirleri ve Menkibeleri. Ankara, s.83) Cahit Öztelli, Bektaşi Gülleri adlı kitabında aynı sözleri Kul Himmet`e ait olarak göstermiştir.   Gafil Gezme Şaşkın Gafil gezme şaşkın birgün ölürsün Dünya kadar malın olsa ne fayda Söyleyen dillerin söylemez olur Bülbül gibi dilin olsa ne fayda Sen söylersin söz içinde sözün var Çalarsın çırparsın oğlun kızın var Bu dünyada üç beş arşın bezin var Tüm bedesten senin olsa ne fayda Söylersin de sen sözünden şaşmazsın Haramını helalini seçmezsin Tükenir kepeğin su da içmezsin Akan çaylar senin olsa ne fayda Kul Himmet Üstadım gelse otursa Hakkın kelamını dile getirse Dünya benim deyi zapta geçirse Karun kadar malın olsa ne fayda Kul Himmet Üstadım Gaziantep yöresinden Aşık Hasan Hüseyin kaynak alınarak yayınlanmaktadır. Gafil Kaldır Kalbindeki Gümanı 2 Gafil kaldır gönlündeki gümeni Bu mülkün sahibi Ali değil mi İrşat etti on sekiz bin alemi Rızkını da veren Ali değil mi Gelin vazgeçelim biz bu gümandan Sakın çıkmayalım dinden imandan Şefaat umarız on iki imamdan Onların atası Ali değil mi Kul Himmet Üstadım ben bir biçare Acep bulunmaz mı derdime çare Günahlıyım nasıl varam divane Divanda oturan Ali değil mi (Ek) Var etti milcanı o etti düşman Ali`ye kast`etti sonra oldu pişman Hangi kitapta var şol Ömer Osman Kur`anda okunan Ali değil mi Bin bir ismi vardır bir ismi Hızır Her nerde çağırsan orada Hızır Alim padişahtır Salman da vezir Bu fermanı yazan Ali değil mi Kul Himmet Üstadım Tamamı beş dörtlük olan Kul Himmet Üstadım adına kayıtlı sözlerin ek olan ikisi repertuara geçmemiştir.   Gafil Kalma Şaşkın Gafil kalma şaşkın bir gün ölürsün Dünya dolu malın olsa ne fayda Ettiğin işlere pişman olursun Pişmancalık ele geçmez ne fayda Bir gün seni götürürler evinden Hak-kın kelamını kesme dilinden Kurtulmazsın Azrail`in elinden Türlü türlü yolun olsa ne fayda Söylersin de sen sözünden şaşmazsın Helalini haramından seçmezsin Kesilir kısmetin suda içmezsin Akan çaylar senin olsa ne fayda Sen söylersin söz içinde sözüm var Çalarsın çırparsın oğlun kızın var Hiç demezsin üç beş arşın bezim var Bedestanlar senin olsa ne fayda Kul Himmet Üstadım çöksem otursam Türlü varlığımı ele götürsem Dünya benim diye zapta geçirsem Bütün dünya senin olsa ne fayda Kul Himmet Üstadım   Gel Seninle Bir Kararda 2 Gel seninle bir ahd`aman edelim Hal evinde har olalım sevdiğim Bağlanalım bir ikrara duralım Yaradan`a kul olalım sevdiğim Doyamadım bu dünyanın tadına Aşık oldum Muhammet`in adına Kerem Dedem gibi aşkın oduna Yana yana kül olalım sevdiğim Dost cemalin yüzün gören hac`oldu Kabeyi tavaf eylemek nic`oldu Sevip sevip ayrılması güç oldu Mahşerecek bir olalım sevdiğim Gel seninle bir salaha çıkalım Enginlerden uğrun uğrun bakalım Garip bülbül gibi kanat kalkalım İntizarda bir olalım sevdiğim Kul Himmet Üstadım nedir çareler Göz göz oldu sızılıyor yareler İkimizi bir kefene saralar Bir kabirde sır olalım sevdiğim Kul Himmet Üstadım TRT Repertuvarında kayıtlı olan Gel Seninle Bir Kararda Duralım adlı türkünün asıl biçimidir.   Seyyah Olup Şu Alemi Gezerim Seyyah olup şu alemi gezerim Bir dost bulamadım gün akşam oldu Kendi efkarımla (yar yar) okur yazarım Bir dost bulamadım gün akşam oldu Bilmem amelimden yoksa özümden Ah ettikçe kan yaş gelir gözümden İki elim kalkmaz (yar yar) oldu dizimden Bir dost bulamadım gün akşam oldu Kul Himmet Üstadım ummana daldım Gelenden geçenden haberin aldım Mecnun oldum şallar giyip dolandım Bir dost bulamadım gün akşam oldu Kul Himmet Üstadım Erzincan Nurettin Dadaloğlu tarafından derlenmiştir ........................... NEFES   Gül bittiği yeri bilirim dersin, Bilir misin benlik şeytana düştü. Cevahir madenin bulurum dersin, Cevahir bulanlar ummana düştü.   Ben Ali’yi gördüm mahbus çağında, Selman’ın çeyninde yolun sağında, Cennetten ileri Firdevs bağında, Bülbül feryad eder gülşene düştü.   Selman’ın çiğninde bir oğlan geldi, Destur-u Şah dedi elini aldı, Muhammed terini gül ile sildi, Ol zaman kokusu insana düştü.   Muhammed’i gören gözler ağladı, Sil sel oldu Didem yaşı çağladı, Cebrail Habib’in belin bağladı, Kırkların önünde engine düştü.   Kırklar gelip bir çiçekten aldılar, Kokladılar yüzlerine sürdüler, Her desteden bir güzele verdiler, Gül Muhammed’e Nergiz Selman’a düştü.   Cennet kapısını Kırklar açtılar, Tohumunu yeryüzüne saçtılar, Selman bir üzüm getirdi içtiler, Köre mescit bize meyhane düştü.   Kul Himmet Üstadım dilek diledi, Feryat etti şu alemi eledi, Arafat dağında bir koç meledi, İsmail önünde kurbana düştü. [50]     KUL HÜSEYİN  (HÜSEYNİ) 1500-1600 Rumeli   Pir Sultan’ın yetiştirdiği iki şairden biridir. Diğeri Kul Himmet’tir. Kul Hüseyin de Kul Himmet’in mürididir.   Devredip gezersin darı fenayı, Bağdat diyarına vardın mı turnam. Medine şehrinde Fatma Anayı, Makamı andadır gördün mü turnam.   Biz de beli dedik bizden uluya, İman aldık ikrar verdik Veli’ye, Necef deryasında İmam Ali’ye, Bu deryaya yüzler sürdün mü turnam.   Medayın şehrinde Selman’a varıp, Bağdat’ta Kazım’ın kabrini görüp, Baş eğip hem eşiğine yüz sürüp, İkrara bend olup durdun mu turnam.   Hür şehid de Kerbelada çürümez, Haktan izin yoktur kalkıp yürümez, İmam Hüseyin’in kanı kurumaz, Şehidler serdarın gördün mü turnam.   Hazreti Eyüp’üm nikabın kaldır, Tende iki kurt var neye maildir, Birin ipek sarar, birisin baldır, Bunları sırrına erdin mi turnam.   Behlül evcik yapar idi zeminde, Makamını gördü uçmak evinde, Tılsımı da erenlerin ceminde, Kırkların darına durdun mu turnam.   Veyselkaran geze idi Yemende, Serin verdi on iki imam yolunda, İmam Mehdi hangi vakti zamanda, Nasıl zuhur eder sordun mu turnam.   KUL HÜSEYİN der ki Hakka varalım, Varıp dergahına yüzler sürelim, Can baş feda edip şahı görelim, Sen de o sultanı gördün mü turnam. .......................   Hey şahin bakışlım, bülbül avazlım, Bir eli kadehlim, bir eli sazlım, İşte ben gidiyom, kal ahı gözlüm, Ne sen beni unut, ne de ben seni.   Yolda harami çok, engel arada, Unutma sevdiğim, demde sırada, Kalıp gider amma, gönül burada, Ne sen beni unut, ne de ben seni.   Ta ezeli ezel, seven sevende, Şu iki cihanda, kevnü mekanda, Mizan başlarında, ulu divanda, Ne sen beni unut, ne de ben seni.   Çekilsin gülbenkler sürülsün devran, Görülsün kayıtlar, açılsın meydan, Yolumuzu açsın, ulu yaradan, Ne sen beni unut, ne de ben seni.   HÜSEYİN’im eder gül benzim soluk, Serimize yazılmıştır ayrılık, Vallahi sevdiğim gönüller birlik, Ne sen beni unut, ne de ben seni.    .................. ADEMOĞLU DÜNYAYA GELİNCE Adem oğlu dünyaya gelince Taze açılmış fidana benzer Bir yaşına kadem basınca Bülbül gibi şakır gülşene benzer İki yaşında kalkar oturur Üç yaşında açuk manalar getürür Dört yaşında hamaylisin götürür Beş yaşında bağ u bostana benzer Altısında fehmeder düşünü Yedisinde düşürür dişini Sekizinde fehmeder işini Dokuzunda mah-ı tabana benzer On yaşında taze güldür kokulur On birinde gül gibi açılur On'ikisinde boy gösterür seçilür On üçünde selvi revana benzer On dördünde mahbubluğu çağıdır On beşinde gören aklın dağıdır On altısında sanki cennet bağıdır On yedisinde kaşlar kemana benzer On sekizinde fehmeder arını On dokuzda gözedür şikarını Yirmisinde kimse bilmez sırrını Talimin almış şahana benzer Yirmi beşinde bir hoşça görünür Otuzunda akan sular durulur Otuz beşinde meclislerde anılur Yarana karışmış irfana benzer Kırk yaşında gazel gibi bağlarda Kırk beşinde günahların ağlarda Ellisinde Suphana bel bağlar da Yüklemiş yükünü kervana benzer Elli beşinde ettikleri düş olur Altmışında pirlik gelür kış olur Altmış beşinde gözleri yaş olur Dağ başına çıkmış güneşe benzer Yetmişinde ağrı iner dizine Yetmiş beşde duman çöker gözüne Sekseninde kimse bakmaz yüzüne Baykuş oturmuş virane benzer Seksen beşinde beli bükülünce Doksanın defterin dürülünce Doksan beşinde ömrün serilince Bir günde savrulmuş harmana benzer Kul Hüseyin yüz yaşına varınca Hakile hak olup yeksana benzer    ............. Dostu Görmeye Geldim Arzeyledim dostu görmeye geldim Ne keremdir dostum cemalin gördüm O güzel cemalin seyran eyledim Ne keremdir dostun cemalin gördüm Mail oldum dostun tatlı diline Hayran oldum bağda biten gülüne Selam verdim onun güzel iline Ne keremdir dostun cemalin gördüm Her dem arzeyledim dostu görmeyi Yanyana oturup hatır sormayı Doldurup doldurup dolu sunmayı Ne keremdir dostun cemalin gördüm Hüseyin`im eydür ben dostu gördüm Açılmış bahçeden gonca gül derdim Arzulayıp dostun evine geldim Ne keremdir dostun cemalin gördüm Kul Hüseyin Malatya Kul Hüseyin mahlaslı bu türkü Arapkir yöresinden Süleyman Elver kaynak gösterilerek yayınlanmıştır.   Çağrışa Çağrışa Çağrışa Çağrışa Havada Turnam Bagdat`tan Mi Geldin, Ağzında Hurman Emanetin Sana, Sılama Uğra Eğlen Turnam, Eğlen, Pire Gidelim Ali`nin Çağırdığı Yere Varalım Hasan`la Hüseyn`e Gönül Verelim On İki İmamlara Yüz Sürelim Eğlen Turnam, Eğlen, Pire Gidelim Kerbela Çölünden Sakin Mi Geldin Ne Yaman Ötersin, Bağrımı Deldin Sen De Benim Gibi Yetim Mi Kaldın Eğlen Turnam, Eğlen, Pire Gidelim Aglamışam Ela Gözde Yaşım Var Kaynamışam Her Ocaktan Aşım Var İmam Hüseyn Eşiğinde İsim Var Eğlen Turnam, Eğlen, Pire Gidelim Kul Hüseyn`im Der Ki Kaynadım Coştum Bu Aşkın Elinden Serimden Geçtim Çağrışa Çağrışa Aralar Aştım Eğlen Turnam Eğlen, Pire Gidelim Kul Hüseyin Orta Anadolu Ezeli (İndim Seyreyledim Demi) İndim seyreyledim demi devrani Ay doğmadı vallah günden ezeli Katarlanmış şahın gerçek kulları Kim bu mülke kondu bundan ezeli Derya kenarında mülküm sel aldı Üstad nefesinden gerçek kul oldu Değirmene vardım unum yel aldı Yüküm tane idi undan ezeli ** gördüm can oldum Muhammed`e erdim gevherkan oldum Kaptan kaba süzüldüm kızıl kan oldum Bir kadre (damla) su idim kandan ezeli Muhammed Ali`nin darına durdum Kırklar meydanından bu deme erdim Yolcunun durağı o hana vardım Durağım kandildir handan ezeli Kul Hüseyin`im bunu böyle söyledi İnip aşkın deryasını boyladı hemen boyladı Dünkü gelen aşık bugün söyledi Biz bunu söyledik dünden ezeli Kul Hüseyin Orta Anadolu Fena Dünya İçin Gam Çekme Fena dünya için gam çekme gönül Her dem ağlayıp da gülmeli değil Sevda dedikleri sel misalidir Fikredip ummana dalmalı değil Ceht etmeyince karlı dağ aşılmaz Sarrafın yanında altın pul olmaz Yiğidin başına gelmedik olmaz Başına gelene gülmeli değil Geçersiz dünyayı geçip boylama Görmediğin yere bühtan eyleme Bir kimsenin gıybetini söyleme Bühtan edip kana girmeli değil Hüseyin`in sözünü olmuş söyle Varıp etrafından sor sual eyle Zamane halkının ahvali böyle Muhabbetsiz yere varmalı değil Kul Hüseyin Orta Anadolu Gel Hoca Bizlere İlmini Satma Gel hoca bizlere ilmini satma Hak mihman olduğun yeri bildin mi El ayıbın görüp günaha batma Felek dolabında zarı bildin mi Evvel kapı şeriattır girerler Tarikatta gonca güller dererler Canlar menziline orda ererler Acep menziline erebildin mi Şeriat dildedir tarikat canda Gönül dost evinde mihmandır onda Bunca velilerin mekanı kanda Hakikat ilinde sırrı bildin mi Kul Hüsey`n`im kemter nedir çaresi Ne kadardır arşın kürkün arası Uyumuşken yüreğimin yarası Ey hoca sızlattın sarabildin mi Kul Hüseyin Ne Güzel Uymuş Hey erenler akıl fikir eyleyin Dağlara da duman ne güzel uymuş Yaradan Allah`a şükür eyleyin Mümine de iman ne güzel uymuş Daim geceleri dağlar başında Hiç bir hile yoktur onun işinde Alıp gezdirirdi çölün başında Ali`ye de Selman ne güzel uymuş Kul Hüsey`n`im yeşil giyer eynine Hiç bir hile getirmedi göynüne Kurdu kuşu lütfeylemiş kendine Tabiata insan ne güzel uymuş Kul Hüseyin Erzincan Aynı yöreden Ali Ekber Çiçek kaynak gösterilerek yayınlanmıştır. Sen Yanma Diye Ben çürümüş bir asayım Zindanlara yol eyledi dert beni Çarmıha gerilmiş bir İsa`yım Çivilere zapteyledi dert beni Pir Sultan`ı darda gördüm Darağaca vur eyledi aşk beni Hacı Bektaş`ı kırda gördüm Bir ceylana pir eyledi aşk beni Her yangına her ataşa Köz eyledi dert beni Bu dağlara bu yollara Toz eyledi aşk beni Ben yanarım aşk için Ben yanarım gül için Bu ateş sönmesin diye Ben yanarım kim için Ben yanarım sen için Bari sen yanma diye Ben yakılmış bir ozanım Yangınlara kül eyledi dert beni Kerbela çölünde bir Hüseyin`im Damla suya kul eyledi dert beni Ben Yunus`u nurda gördüm Dergahina gül eyledi aşk beni O Mecnun`u firarda gördüm Bir Leyla`ya deleyledi aşk beni Kul Hüseyin Orta Anadolu   Söylenir Gezersin Söylenir gezersin de yaban ellerde Bağdat diyarına da vardın mı durnam Medine şehrine Fadime anayı Efendim nazlı Sunayı Makamı boyları da gördün mü durnam Medet dergahında da gülüm var Yar yar efendim gülüm var yar yar O dergaha yüzlerin sürdün mü durnam O dergaha yüzlerin sürdün mü durnam Tılısım erenlerin dost elinden Kırkların narına durdun mu durnam Ah yar yar dost dost medet yar yar aman Kul Hüseyin der ki biz de varalım Varıp dergahına da yüzler sürelim sürelim Canları feda edip dostu görelim Sen de bu sırlara erdin mi durnam Ah yar yar dost dost medet yar yar aman Ah yar yar dost dost dost medet Yaylalar yar yar yar Ah can cana dost cana cana Samahı dönenler otursun şu yana Kul Hüseyin İzmir   Turnam (Devredip Gezerken) Devredip gezerken dar-ı fenayı Bağdat diyarına vardın mı turnam Medine şehrinde Fatma Anayı Makamı andadır gördün mü turnam Biz de beli dedik nice uluya İman aldık ikrar verdik veliye Necef deryasında İmam Ali`ye Bu deryaya yüzler sürdün mü turnam Medayin şehrinde Selman`a varıp Bağdat`ta Kazım`ın kabrini görüp Baş eğip hem eşiğine yüz sürüp İkrara bent olup durdun mu turnam Her şehit de Kerbela`da çürümez Haktan izin yoktur kalkıp yürümez İmam Hüseyin`in kanı kurumaz Şehitler serdarın gördün mü turnam Hazreti Eyyub`un nikabın kaldır Tende iki kurt var neye maildir Biri ipek sarar biri malımdır Bunların sırrına erdin mi turnam Veysel Karan`im der ki hakka varalım Serin verdi On İki İmam yolunda İmam Mehdi hangi vakt u zamanda Nasıl zuhur eder sordun mu turnam Kul Hüsey`n`im der ki hakka varalım Varıp o dergaha yüzler sürelim Can baş feda olsun Şahı görelim Sen de o sultanı gördün mü turnam Kul Hüseyin Çorum Aynı yöreden Aşık Haşimi kaynak gösterilerek yayınlanmıştır. Ayrıca Aşık Ali Metin tarafından da uzun hava olarak bestelendi.   Yolları Salınıp da dost eline giderken Ne acayip vardır yolu yaylanın Selvi boylum gonca gülü verirken Açılır yaprağı dalı yaylanın Yayla sen gibi yayla nerde olur Seni arayanlar yurdunda bulur Pare pare olmuş karların erir Akar boz bulanık seli yaylanın Nergisin menekşen karışık biter Dalında dal vermiş reyhanın tüter Senin kokuların aleme yeter Burcu burcu kokar gülü yaylanın Her sabah her sabah hava nemlenir Yaz gelince aşıkların canlanır Sen yaylasın eller sende dinlenir Eser ılgın ılgın yeli yaylanın Hüseyin`im pervaz vurup uçunca Hasretli gözüm kanlı yaş dökünce Koyunlar meleşir evler göçünce Issız kalır n`olur hali yaylanın Kul Hüseyin   Zamanede Bir Hal Gelmesin Başa Zamanede Bir Hal Gelmesin Başa Ahdı Bütün Sadık Bir Yar Kalmamış Efendim, Tabibim, Cananım Kalleş Yar Olana Dost Demem Haşa N`olacak Muhannet Meydan Görmemiş Ben Bir Yar İsterem Derun-U Dilden Sarfede Varını Geldikçe Elden Efendim, Tabibim, Cananım Beni Setreyleye Abudan Elden Her Yüze Gülen Yar Olmuş Olmamış Hüseyin Beyhude Ah Etme Naçar Bir Kapı Örterse Birini Açar Efendim, Tabibim, Cananım Buna Dünya Derler Hepisi Geçer Hangi Günü Gördün Akşam Olmamış Kul Hüseyin Orta Anadolu ..............................   PİR MEHMET ABDAL (PİR SULTAN OĞLU) 1500-1600 Banaz/Sivas- Daduk/Tokat   Pir Sultan’ın ikinci oğludur. Babası gibi şair ve ozandır. Tokat ili Daduk köyünde genç yaşta iken bir kaza sonucu attan düşerek ölmüş ve oraya gömülmüştür.     Gönül yine bir hayale uğradı, Senin aşkın beni mecnun eyledi. Aşk eseri ciğerimi dağladı, Senin aşkın beni mecnun eyledi.   Muhammed Mustafa, Hayder Ali’sin, Seyit Battal Gazi, Sultan Veli’sin, Sun elinden içem, kudret dolusun, Senin aşkın beni mecnun eyledi.   İmam Hasan şefaatin kanıdır, Müminlerin can evinde canıdır, Şah Hüseyin mürüvvetin kanıdır, Senin aşkın beni mecnun eyledi.   Zeynelaba, Bakır zuhur eyledi, Cafer Sadık aşk deryasın boyladı, Kazım Musa Rıza niyaz eyledi, Senin aşkın beni mecnun eyledi.   Taki ile Naki dertlar dermanı, Askeri sevmeyenin yoktur imanı, PİR MEHMET Mehdi sahib zamanı, Senin aşkın beni mecnun eyledi. ...........     Pir elinden elifi tac üründüm, Kubbesi duvazde, İmam Ali’dir. Nasibim ol verir, andan isterim, İki cihanda da varım Ali’dir.   La diyemez buna her alim hoca, Gözlüye bir olur, dip kapı baca, Aleme şavk veren dün erte gece, Gören gözlerimde nurum Ali’dir.   Tarikat dediler bir yol sürdüler, Getirdiler elimize verdiler, Mervanları zülfükarla kırdılar, Yezid’i katleden yarim Ali’dir.   Sürdüm ötesin evlada yetirdim, Sohbetimde can terceman getirdim, Anın emri ile oturdum durdum, Gönlümde gayrı yok, varım Ali’dir.   Aşk oduyla ciğerciğim dağlıyım, Boş değilim, bir ikrara bağlıyım, Abdal Pir Sultan’ın abdal oğluyum, Adım Pir MEHMET, pirim Ali’dir. .........         ER GAİP ABDAL (PİR SULTAN OĞLU) 1500-1600 Banaz/Sivas-Dersim   Pir Sultan Abdal’ın küçük oğludur. Babası gibi şair ve ozandır. Dersimde yatmaktadır. Pir Gaip abdal’ın Er Gaip Abdal olması muhtemeldir.      Kan revandır gözümüzde yaşımız, Bir araya gelmez oldu beşimiz, Şimden gerü Hu demektir işimiz, Gel dinin, imanım, nurum Gül Baba. Pir Gaip Abdal           NOKSANİ 1500-1600   Pir Sultan’ın çağdaşıdır. Ona çok bağlıdır. 46 Veliyi anan 35 mısralık “ERMIŞLER DESTANI”nı yazmıştır.   Bir mürvetim vardır gerçek erlere, Muhammed Mustafa Ali’den medet. Fatima Hatice candan yarlere, Hasan Hüseyin, Veli’den medet.   Zeyneli Bakır’ı ezbere bildim, Caferi Sadık’a yüzümü sürdüm, Musa Kazım Rıza’ya mürvete geldim, Şah Taki ve Naki uludan medet.   Hasan Ali Askeri Şaha varalım, Muhammed Mehdi’den didar görelim, Masumu paklara can baş verelim, Hünkar Hacı Bektaş Veliden medet.   Şeyh Safi Üstadım Gürühu Naci, Sedrinde Muhibbi haneden tacı, Veysel Karani’dir dertler ilacı, Suna Sultan, Hızır Deli’den medet.   Mikail, İsrafil deryaya kaçan, Azrail elinden canu mahut içen, Delili Cebrail ile göklere uçan, Nurdan tertibatı yol eden medet.   Kamber’i Kamber edip aldıran, Düşkünün elinden tutup kaldıran, Zülfikar ile bed neslini öldüren, Cümle erbapları kul eden medet.   Koca Seyit, Köse Seyit Pirlerle, Seyit Namçık, Pir Seyit erlerle, Seyit Zebun, Baba Mansur nurlarla, Sarı Saltık, Kızıl Deli’den medet.   Minnet eyleyelim üryan Hızır’a, Abdal Musa, Garip Musa hazıra, Gözcü Karaca Ahmet yolda nazıra, Bin ile kar kış doludan medet.   Ali Abbas Sultanım alemin nuri, Güruhun Şahları onların yari, Gönlümüz arzu eder güzel Hünkarı, Baldan inen zehri bal eden medet.   Kara Pirvet yardım eder düşküne, Abdulvahap yol gösterir şaşkına, Derviş Halil, Pir Cemal aşkına, Mansur çeşmesini göl eden medet.   Urfa’da bekleyen Halil-i Rahman, Sultan Senem eli her derde derman, Şeyh Hasan’la güzel Şeyh Çoban, Şeyh Ahmet Deli’ye gel eden medet.   Sultan Melik nikap çekmiş yüzüne, Kendim evliyanın düştüm izine, Cücük Baba, Kurt Babanın tozuna,          Karışalım Himmet Ali’den medet.   Pir Sultan Abdal’ı nuruna katıp, Şah Hatayi’den dest devak tutup, Kul Himmet’le her bir sırlara yetip, Nesimi’nin derisin yüzdüren medet.   Sefil Kemter, Er Mustafa, Virani, Kul Yusuf’la etna kulum Kul Veli, Kul Siyah, Kul Hüseyin, Şeyhoğlu, Kaygusuz Abdal’ı gel eden medet.   Fuzuli, Niyazi, Derviş Sezai, Usuli sankim havran dağı, Eşrefoğlu, Aşık Emin Hidayi, Aşkıyla babında kül eden medet.   İbrahim Hakkı ile kıla nidayı, Kemal ulu Hafız, Mansur Hüdayı, Sela verip de işitenler sedayı, Candan doyanları dirilten medet.   Nice binlerce aşıkın vardır İlahı, Cümlesi bir dilden söyler segahı, Dünü günü seyredenler dergahı, Her tarafı cemalına yol eden medet.   Bu dünyada gerçek erler çoktur, Vasfın etmeye kudretim yoktur, Üçler, Beşler, Yediler Haktır, Dört kapıdan Hakka gel eden medet.   Niyazım seksen bin Urum Erine, Yetire doksan bin Horasan Pirine, Yüz Şah evliyasının nuruna, Bağışla gel bizi yaradan medet.   Bir nefesle cihanın binasın kuran, On sekiz bin alemin kalbine giren, Cana nasıl şeş cihetten dem veren, La Mekan iline yol eden medet.   İptida vücuda Adem’i kuran, Havva ile cennet içinde oturan, Bitent alıp bu dünyaya götüren, Naci ile Şit’e yar eden medet.   Ezel kudret kandilinde nur idin, Ol zamanda Adem ile var idin, Güruh-u Naci kavlinde sır idin, Möhüp kullarını sır eden medet.   Yetmiş iki milleti icat eyleyen, Her birine bir dil ile söyleyen, Naci deryasına dalıp boylayan, Halktan ırak halkı var eden medet.   Evliyayı yetmiş ikiden seçen, Güruh-u Naci’ye rahmetin saçan, Cisminde can bulup varından geçen, Lahmade kulunu hür eden medet.       Nuh Naci Nebi ile gemiyi çatan, Kimini gark edip, kimisin batan, Magrıpta top atıp maşrıkta tutan, Ad kavmini hışımla bil eden medet.   Yunus ile balık karnında gezen, İlyas ile yedi deryada yüzen, İsa ile balçıktan yarasa düzen, Cercis’i öldürüp dirilten medet.   Hıdır Abdal ile mermeri kesen, Sultan Samuli ile birliğe giden, Yalıncak Sefil’lerin carına yeten, Seydi Battal Gazi Veli’den medet.   Şah İbrahim de bir gürbüz erdir, Kara Hacı ile hem sadık yardir, Abuzer Gaffari bir gizli sırdır, Ebül Müslüm ile car eden medet.   Yakup ile ağlayıp zar eden, Halil İbrahim’i narı nur eden, Yusuf’u kuyuda yitipdar eden, Mısır’a Sultan şad eden medet.   İshak Nebi’ye nübüvvet veren, Hızır İlyas ile abı hayata giren, Yuşa ile Zülkefil’e dem veren, Münkirlerin gözün kör eden medet.   İsmail’i kurban diye emreden, Koç gönderip şad eyleyip gelen, Musa ile bire bir kelam söyleyen, Davud’a ahengi mum eden medet.   Eyüp ile sabreyleyen her derde, Lokman gibi deva olan her yerde, İskender Şahap Salih göherde, Yemini ismini verip dem eden medet.   Kaf dağında Süleyman’a yol açan, Zekeriya’yla bile özünü biçen, İlyas ile deryaya cevahir saçan, Üzeyir ölmüşken dirilten medet.   Arafatta bekleyen Halilürrahman, Sultan Sahar’ım dertlere derman, Şeyh Hasan ile güzel Şeyh Çoban, Şeyh Ahmet Dede’yi kül eden medet.   Muhammed ile Hatemi Enbiya olup, Yüz yirmi dört bin Nebiden gelip, Nuri nübüvveti Ali’den bulup, Bu cihan Sultanı Veli’den medet.   NOKSANI kulunum ister keremi, Gönlümüzden kaldıra derdi veremi, Tabip olup yaralarımı saramı, Gülü derde deva eyleyen medet.   Noksani